Onzin is geen waarheid, maar ook geen leugen. Onze taal kent als synoniemen voor onzin al gebeuzel, geëmmer, geleuter, gelul, geouwehoer, gezanik, gezeur, kletskoek, kletspraat, larie(koek), nonsens en zottepraat. En er komen steeds nieuwe bij. Zo las ik in het pensioenakkoord dat pensioenfondsen voortaan zullen werken met een “projectierendement”. Over een “projectierendement” kún je niet eens liegen.

Ik durf wel te voorspellen dat in dat nieuwe stelsel pensioenfondsen zich minder zullen richten op beursgenoteerde beleggingen. Daarvan kun je immers iedere dag zien wat ze waard zijn. Prijsvorming in een markt zuivert de wereld van onzin. En dat is niet altijd de bedoeling.

Pensioenfondsen beleggen wel “duurzaam”. Maar ook daar waart onzin rond. De Autoriteit Consument en Markt (ACM) zegt een einde te willen maken aan de wildgroei in keurmerken, waarvan er nu zo’n 250 verschillende soorten duurzaamheid beloven. Deze autoriteit vindt duurzaamheid blijkbaar te belangrijk om aan de Reclame Code Commissie over te laten, al let die er al jaren op dat het consumerend publiek niet wordt misleid met mooie beloften. Te voorspellen valt dat dit initiatief van de ACM – zoals alle extra toezicht – zal leiden tot versterking van de marktpositie van grote ondernemingen.

In de politiek is liegen een doodzonde, maar staat er geen enkele sanctie op het vertellen van onzin. Het Centraal Planbureau berekende al vóór de corona-uitbraak dat stijgende zorgpremies, stijgende pensioenpremies en stijgende belastingen alle economische groei die we in Nederland op de middellange termijn kunnen realiseren volledig zal doen opgaan in collectieve lasten. Deze waarheid hoeft een politicus niet te vertellen. De kunst is vóór Prinsjesdag andere zaken te vinden om wel over te praten. Misschien een investeringsfonds?

Dit is een column van Paul Frentrop, expert op het gebied van corporate governance.